खाली दियो यो हातमा

अन्धेरिमै मैले उज्यालो रचेथे
सुखको सानो संसार सजेथे
बिलायो त्यही दु:खको सपनामा
रोइदिन्छ यो मन कसैको जपनामा

चरिलाई सोध्छु म थाहा छैन भन्छ
खोलालाई सोध्छु म यहाँ छैन भन्छ
बतासमा हेर्छु म उ त्यसै गईदिन्छ
आकाशमा हेर्छु म कल्पना भई दिन्छ

आँखामा स्‍मृति आउछ साउन भएर
आँखैमा बिलाउछ फागुन भएर
उज्यालो अरुले नै लगी सकेछ
खाली दियो यो हातमा आज बचेँछ